Եթե Իրանն իսկապես ցուցադրի, որ ունի ոչ միայն բավարար քանակով հարստացված ուրան (պլուտոնիումի պահով նույնպես քիչ չեն տեղեկությունները), այլ նաև միջուկային զենքի փորձարկում իրականացնի՝ դա կբերի լրջագուն աշխարհաքաղաքական հետևանքների մեծ Մերձավոր Արևելքում։ Դա կնշանակի, որ արդեն իսկ խարխլված միջուկային ուժային բալանսը անվերադարձ խախտվել է, և, օրինակ, Թուրքիան, Եգիպտոսն ու Սաուդյան Արաբիան արդարացիորեն կձգտեն նույնպես ունենալ միջուկային զենք՝ կարգավիճակի և անվտանգության նկատառումներից ելնելով։ Իսկ դա իր հերթին կնշանակի, որ ՄԱԿ-ի չտարածման սկզբունքը վերջնականապես կորցրել է իր արդիականությունը։ Եվ կսկսվի մի անարխիկ հակամարտային բազմաբևեռ աշխարհակարգ, որ, ինչպես հնագույն չինացիները կբնութագրեին, ավելի լավ կլիներ լինել շուն խաղաղության ժամանակ, քան մարդ՝ այսպիսի աղետալի դարաշրջանում։
“Better to be a dog in times of peace than a man in times of chaos.”
Էդուարդ Աբրահամյան